REFERENCIAS BIBLIOGRÁFICAS PRESENTES NO TRABAHO DE INVESTIGACIÓN RELATIVO Á OBTENCIÓN DO DIPLOMA DE ESTUDOS AVANZADOS EN COMUNICACIÓN POLA UNIVERSIDADE DE VIGO

A Importancia da Comunicación para a Preservación, Divulgación e Atribuición do Título de Patrimonio Mundial no Ámbito da UNESCO aos Centros Históricos urbanos

 

"Acción sobre a opinión pública"[1], como podemos ler en Jaime de Urzaíz e Fernandez do Castelo. E, como defende este autor [2] "se a opinión pública consiste na manifestación de altitudes colectivas que predominan na sociedade, no que concierne ao problemas de interese xeral", tamén o mesmo pódese suceder co "problema" do patrimonio, é dicir, facer a importancia da súa preservación nun "problema de interese xeral" para a opinión pública.

[1] Del Castillo, Jaime de Urzáiz y Fernández (1997). De las Relaciones Públicas a la Comunicación Social Integral, Una Nueva Estrategia Comunicativa para las empresas y Instituciones. Madrid: Editorial San Martin, S.L., p. 87

[2] Del Castillo, J. U. F., Ídem.

 

ICOMOS: sigla para "International Council on Monuments and Sites"[1]. De acordo coa web desta institución, o ICOMOS "é unha asociación civil, non-gobernamental, con sé en Parides. É conectado á UNESCO, onde propón os bens que recibirán clasificación de Patrimonio Cultural da Humanidade. O ICOMOS foi creado en 1964, durante o II Congreso Internacional de Arquitectos, en Venecia, ocasión en que foi escrita a declaración internacional de principios norteadotes de todas as accións de restauro"[2]. É un dos máis importantes compañeiros da Rede de Información do Patrimonio Mundial, xa que é este organismo que providencia ao Comité para o Patrimonio Mundial as súas avaliacións sobre as propiedades culturais dun monumento a ser inscrito na Lista do Patrimonio Mundial.

[1] Trad: Conselho Internacional dos Monumentos e Sítios

[2] ICOMOS (2005), O que é ICOMOS. Extraído em 21 de Fevereiro de 2005 do sítio da ICOMOS: http://www.icomos.org.br/icomos.htm

 

IUCN: sigla para "International Union and Conservation of Nature and Natural Resources" [1], esta institución, fundada en 1948, e vulgarmente intitulada como "World Conservation Union", é unha organización non-gobernamental, que, no que concierne ao Patrimonio Mundial, orienta o Comité para o Patrimonio Mundial na selección de lugares considerados patrimonio natural. Cunha rede global de científicas voluntarios o IUCN vai mantendo o Comité informado do estado de conservación dese mesmo patrimonio clasificado.

 

[1] Trad: Uniin Internacional para la Conservación de la Naturaleza y de los Recursos Naturales

 

José Maria La Porte[1] defende que: É certo que campañas publicitarias destinadas aos públicos externos poden tamén  "de feito é así" influír nos empregados, do mesmo xeito que poden ser influídos desde fóra da empresa, por exemplo, como consecuencia dun programa filantrópico que esta puxo en marcha nunha cidade: un centro educativo, un museo, unha mostra ou calquera outra iniciativa.

[1] La Porte, José Maria (2001). Entusiasmar a la Própria Institución. Gestión y Comunicacion Interna en las Organizaciones Sin Ánimo de Lucro. Madrid: Ediciones Internacionales Universitarias, p. 37

 

Tomás Alvarez e Mercedes Caballero[1] defenden, ainda no âmbito da comunicación interna que:
"Comunicación interna é un departamento que está aínda estado embrionarios en moitas organizacións, pero que se revela como absolutamente necesario nunha estrutura moderna, habida canta da súa capacidade para dinamizar o entramado social da entidade, dotándoo dunha filosofía de acción, unha identificación coa dirección, e logrando canalizar as enerxías interiores de cada un dos integrantes para unha maior eficacia e competitividad".

[1] Álvarez, Tomás & Caballero, Mercedes (1998). Vendedores de Imagen.Los retos de los nuevos Gabinetes de Comunicación. Barcelona: Ediciones Paidós Ibérica

 

O obxectivo básico é o de conseguir a implicación dos distintos compoñentes da empresa ou institución nunha filosofía global da mesma. O éxito da dirección da identidade depende da capacidade de motivar ás persoas, logrando con iso incorporar a creatividade, o compromiso, o talento de cada individuo. Este enfoque parte dunha base: o descubrimento do valor dos recursos humanos do colectivo, e conforma á comunicación interna como o axente dun contrato social entre o individuo e a identidade.

 

[1] Álvarez, T & Caballero M. Idém

 

Fernando Martín Martin[1] presenta unha concreta definición de comunicación interna:

 

Conxunto de actividades efectuadas por calquera organización, para a creación e mantemento de boas relacións con e entre os seus membros, a través do uso de diferentes medios de comunicación, que os manteñan informados, integrados e motivados, para contribuír co seu traballo ao logro dos obxectivos organizacionales.

[1] Martín, Fernando Martín (1998). Comunicación Empresarial e Institucional. Madrid: Editorial Universitas, p. 28

 

Citando Horácio Andrade[1], que:

 

Comunicación Externa: «Conjunto de mensajes emitidos por cualquier organización hacia sus diferentes públicos externos, encaminados a mantener o mejorar sus relaciones con ellos, a proyectar una imagen favorable o a promover sus actividades, productos o servicios». 

 

[1] Martín, Fernando Martín (1998). Op. Cit. , p.28-29